هرکی که اسم مشهد و شنفته

تنگ غروب تو سرزمین خورشید    
      واسه زمین مثل نگین خورشید

تو   سینه  کبود  هفت  آسمون     

شمال  شرق  سرزمین   ایرون

                                                            یه گنبد طلایی قشنگه   

                                                            که آشیونه دلای تنگه

یه تیکه خاک از آسمون گرون تر    

یه دسته از رود خونه مهربون تر

منتظره که  هرکی  حاجت  داره    

      هرکی دلش  شوق  زیارت  داره

 هرکی که اسم مشهد و شنفته  

بار  سفر  ببنده راه   بیفته

آسمان شيعه